ευθαρσώ

εὐθαρσῶ, -έω (Α) [ευθαρσής]

έχω θάρρος, είμαι εύτολμος, θαρραλέος («καὶ πυλῶν ἐπ' ἐξόδοις μίμνοντες εὐθαρσεῑτε», Αισχύλ,).